ادراک رهبران و عادی سازی سیاست ویتنام در قبال آمریکا

یکی از مهم­ترین منازعات پایدار روابط بین‌الملل، رابطه تنش آمیز میان آمریکا و ویتنام بوده است. رهبران کمونیست ویتنام که تا چند دهه پیش، محو هرگونه نفوذ امپریالیستی آمریکا را بر روی پرچم­های خود نوشته بودند و الگوی مبارزه علیه آمریکا بشمار می‌رفتند؛ به‌تدریج در اواخر دهة 1980 و اوایل دهة 1990، به سمت عادی‌سازی مناسبات خود با آمریکا و همکاری با نهادها و رژیم­های بین­المللی گام برداشتند. این تغییر جهت­گیری در سیاست خارجی باعث شد تا ویتنام روابط خود را با جامعه بین‌المللی و به ویژه با آمریکا به طور چشمگیری احیا نماید. سوال اصلی مقاله حاضر این است که چرا ویتنام سیاست های خود را در قبال آمریکا تغییر داد. برای پاسخ به این پرسش، نگارندگان این فرضیه را مورد راستی آزمایی و تأیید قرار داده­اند که دولت انقلابی ویتنام متأثر از ادراکات رهبران نسل اول انقلاب، با بحران‌های فراگیر اقتصادی، سیاسی و بین‌المللی مواجه شدند؛ این بحران‌ها زمینه‌ساز به قدرت رسیدن رهبران جدید با جهان‌بینی و ادراکات متفاوت شد که یکی از پیامدهای مهم آن، تحول در سیاست خارجی و عادی‌سازی سیاست‌ها در قبال آمریکا بود